Kaszaki pojawiają się na skórze głowy, twarzy, tułowia – szczególnie na szyi i plecach – a także w pachwinach oraz na mosznie u panów i wargach sromowych u pań. Są to niewielkie guzki, które zwykle mają średnicę kilku milimetrów do 4 -5 cm.  Rozwijają się powoli, często przez kilka miesięcy.

Jak wygląda i jak powstaje kaszak?

Kaszak może się pojawić, gdy dojdzie do uszkodzenia mieszka włosowego, pęknięcia gruczołu łojowego, może być skutkiem stosowania niektórych kosmetyków czy nadmiernego opalania, ale może też powstać w życiu płodowym lub mieć podłoże genetyczne.

Guzki mają najczęściej kolor ciała, czasem są żółte lub białe. Bywa, że na ich powierzchni pojawia się ciemny punkt. Kaszaki bywają twarde lub miękkie, łatwo dają się przesuwać, znajdują się w skórze i nie są związane z podłożem. Zawartość kaszaka, gdy wydostanie się na zewnątrz (kaszak pęknie albo zostanie wyciśnięty) jest żółtawa i ma nieprzyjemny zapach (czasem wręcz cuchnie). Medycy określają kaszaka jako torbiel zastoinową w obrębie mieszków włosowych i gruczołów łojowych, wypełnionych masą łojową i rogową. Wspomniany ciemny punkt to miejsce zaczopowania kanalika.

Czy kaszaki trzeba usuwać?

Kaszaki nie powodują dolegliwości, wyglądają jednak brzydko. Gdy w okolicy guzka zbierze się ropa, pojawia się zaczerwienienie skóry i ból. Bywa, że kaszaki pękają samoistnie.

Leczenie polega na chirurgicznym usunięciu guzka. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. Jeśli wokół kaszaka pojawi się zakażenie (samoistnie lub w wyniku samodzielnych prób pozbycia się dolegliwości), stosuje się antybiotyki.

Kaszaki dotykają najczęściej ludzi młodych i towarzyszą trądzikowi, ale mogą pojawić się w każdym wieku. Jedynym sposobem profilaktyki jest zachowanie higieny, wzmocnione dodatkowo regularnym peelingiem twarzy.