Włókniaki miękkie wyglądają jak drobna kaszka, guzki lub grudki o barwie skóry lub nieco ciemniejsze o wielkości od 2 mm do 5 cm. Czasem są długie i nitkowate. Najczęściej pojawiają się na tułowiu, powiekach i szyi, a także na dekolcie, pod piersiami, pachami i w pachwinach, czyli tam, gdzie skóra jest najbardziej narażona na otarcia. Ich obecność może być uwarunkowana genetycznie, a wraz z wiekiem może pojawiać się ich coraz więcej.

Włókniaki miękkie to zmiany rozrostowe tkanki łącznej. Te łagodne nowotwory mogą pojawić się w każdym wieku. Występują powszechnie – można je stwierdzić u prawie wszystkich dorosłych osób. Ich liczba i wielkość może rosnąć w czasie ciąży.

Często dają się wprowadzić w głąb skóry przez ucisk palcem. Włókniaki miękkie same w sobie nie są bolesne, ale pod wpływem drażnienia, szczególnie u osób otyłych, może się w nich wytworzyć stan zapalny. Należy wówczas zmienić garderobę na luźniejszą, tak, by nie drażniła zmiany. Znacznie częściej niż ewentualne dolegliwości fizyczne powodują dyskomfort psychiczny, szczególnie w sytuacji, gdy pojawiają się na eksponowanych częściach ciała. Utrzymują się przez całe życie i choć nie mają tendencji do samoistnego ustępowania, nie ulegają zezłośliwieniu.

Rozpoznanie włókniaka miękkiego

Zabieg wykonuje się niemal wyłącznie ze względów estetycznych. Niezależnie od umiejscowienia włókniaka, jego rozmiarów i powodu, dla którego chcemy się pozbyć tej zmiany (a częściej zmian), zawsze należy skonsultować się z lekarzem, który potwierdzi rozpoznanie i zaproponuje optymalny sposób usunięcia, tym bardziej, że zdarzają się duże, bogato unaczynione włókniaki, których usunięcie może spowodować konieczność założenia szwów. Kosmetyczki, nawet najbardziej doświadczone, nie mają prawa wykonywać zabiegów naruszających ciągłość skóry. Dlatego zawsze konieczna jest konsultacja z lekarzem specjalistą.

Leczenie włókniaków

Decydując się na zabieg trzeba pamiętać, że raz usunięty włókniak może odrosnąć. Może również utworzyć się w innym miejscu.

• Laser CO2

Jest to metoda szeroko wykorzystywana w dermatologii estetycznej, nie pozostawiająca właściwie żadnego śladu. Laser emituje wiązkę niewidzialnego dla oka światła o długości fali 10 600 nm, która pochłaniana jest przez wewnątrz i zewnątrzkomórkową wodę. Kiedy energia lasera jest absorbowana przez uwodnioną tkankę, dochodzi do jej odparowania i wytworzenia w tym miejscu strefy koagulacji, dzięki czemu usuwanie włókniaków nie powoduje krwawienia. Nowoczesne lasery CO2 są wyposażone w funkcje super i ultra puls, co oznacza, że pracują w trybie impulsowym i nie dochodzi do termicznego uszkodzenia otaczających zmianę tkanek, dzięki czemu gojenie następuje niemal zawsze bez blizn.

Przeciwwskazaniami do zabiegu usunięcia włókniaka miękkiego są ciąża, aktywna infekcja bakteryjna lub wirusowa w obrębie leczonej zmiany, a także skłonność do tworzenia się bliznowców, czyli przerośniętych stwardniałych blizn, powstałych na skutek urazu lub bez uchwytnej przyczyny. Natomiast nie ma żadnych przeszkód, by wykonywać te zabiegi u dzieci, a także gdy skóra jest opalona. W przypadku niewielkich zmian znieczulenie miejscowe nie jest konieczne. Podczas zabiegu odczuwa się jedynie delikatne ciepło i pieczenie. Jeśli usuwane są włókniaki o większych rozmiarach, niekiedy podawany jest miejscowy środek znieczulający. Po zabiegu tworzą się niewielkie ranki, które należy dezynfekować preparatem, który zleci lekarz. W przypadku większych ran zaleca się zakładanie plastra z przepuszczającym powietrze opatrunkiem. Proces gojenia trwa od kilku dni do 3-4 tygodni. Ze względu na utworzenie w miejscu działania lasera nowego naskórka, obszar ten należy chronić przed działaniem promieni słonecznych by zapobiec wystąpieniu przebarwień.

• Metoda chirurgiczna usuwania włókniaków

Stosowana jest do usuwania dużych włókniaków miękkich. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu miejscowym. Drobną rankę trzeba przemywać środkami dezynfekcyjnymi i zmieniać opatrunki. Jeśli założono szwy, nie należy moczyć tego miejsca. Po mniej więcej tygodniu rana całkowicie się goi. Do możliwych, jednak bardzo rzadkich powikłań, należą przede wszystkim infekcje bakteryjne, krwiaki, bliznowce.